| HOME | Gedichten van MaudHenny: Eindelijk vrij |
|
Ik ben zo boos, ik ben zo kwaad. Al die jaren, o zo lang, was ik zo zeker, voegde woord bij daad. En zelfs de kinderen uit mijn schoot, zonder vraag en zonder twijfel, bracht ik in hun dwalende gedachte groot. In opperst geloof en gevoel van loyaliteit offerde ik mijn talenten op. In het Paradijs was immers genoeg respijt. Zo zeiden ze mij al die jaren en hielden me zoet. Soms een vraag, soms een twijfel. Een farce, dat je steeds 'de waarheid' onderzoeken moet. Als een schaap gedwongen in de meute mee te lopen, de twijfel vrat aan mijn geloof. Een zoon zag dat ik door steeds meer twijfel werd bekropen Liever een harde dood dan een zachte leugen. Een nachtmerrie, zo bleek, maar met ogen open.. kan ik mij in een nieuwe weg verheugen? Ik ben weer vrij, maar o zo diep geraakt, dan kijk ik terug op al die jaren. En verdrietig hoor ik hoe mijn zoon een kreet van vreugde slaakt. |