| HOME | De verwerking |
|
Ja, hoe verwerk je zo'n trauma, want zo kan ik het gerust noemen. Dat boek Gewetensconflict heb ik twee keer heel goed doorgelezen en ik ben tot de conclusie gekomen dat deze man waarheid schrijft. Ik heb 32 jaar achter een dwaalleer gestaan. De eerste twee weken was ik als verdoofd en kon maar niet geloven wat ik allemaal gelezen had, zelfs in mijn dromen speelde het een rol. Langzaam aan verdween dat, maar toen kwam de pijn. Het gevoel dat je "bedonderd" bent is afschuwelijk, ik had eigenlijk niemand meer, want met je broeders en zusters kan je niet meer communiceren. Met mijn vriendin heb ik er wel over gesproken. Ook zij gaf toe dat er veel niet klopte, maar zei ze: "Ik zet oogkleppen op en ga gewoon door" Ik heb daarna niets meer van haar gehoord, probeerde het contact wel te herstellen, maar zonder resultaat. We waren echte vriendinnen en nu liet zij mij gewoon vallen, dat was erg verdrietig. Ik heb leren kennen wat echte eenzaamheid is, dagen lang zat ik in de put. Een ziekmakend gevoel is dat en ik begon mezelf in die periode te verwaarlozen. Al die tijd heb ik maar één; keer bezoek gehad en dat kwam op dat moment zeer ongelegen, dus kon ik ze niet te woord staan. Een dag later werd ik opgebeld door een ouderling, die vroeg hoe het met mij ging. Heb toen eerlijk verteld, dat ik een boek gelezen had van iemand van het besturend lichaam en dat ik erg geschokt ben. Hij had nog nooit van dat boek of Raymond Franz gehoord maar stond meteen met zijn oordeel klaar en beschuldigde mij van afvalligheid.
Daarna heb ik ook van hem niets meer gehoord, hij was nota bene mijn boekstudie leider. Wat mij opviel was dat er geen poging werd gedaan om mij te "redden". Ik ben al die miskleunen van de organisatie te weten gekomen door het Internet waar alle boeken en uitspraken te vinden zijn. Ik heb niet alles als zoete koek aangenomen, maar ben zelf op onderzoek uitgegaan en het was schokkend wat ik allemaal te weten ben gekomen. Toen besefte ik dat een liefdevolle God zo niet met zijn volk omgaat. Er zijn meer getuigen die dit te weten zijn gekomen, enkele hebben ook hun verslag op het net gezet en als je dat leest ontdek je dat zij dezelfde pijn hebben moeten ondergaan. Iets waar je met hart en ziel achter stond is nu waardeloos geworden. Ik was werkelijk wanhopig en probeerde met iemand in contact te komen die wat hulp kon bieden. Via het internet heb ik mensen leren kennen die mij geestelijke hulp gaven. Door hun geduld en mededogen ben ik in staat gesteld om op een betere manier door deze moeilijke periode heen te komen. Door deze mensen kwam mijn geloof in God en Jezus weer terug en kan ik weer bidden, maar ik besef dat het een tijd zal duren voor ik alles verwerkt heb.
Nu ben ik van plan de bijbel anders te gaan lezen, niet voorgeschoteld door een "menselijke organisatie", die beweert dat men zonder hun hulp de bijbel niet kan begrijpen. Ook ben ik er van overtuigd dat God alle dingen recht zal zetten. En bid dat degenen die door dezelfde ellende moeten gaan hun geloof in God niet zullen verliezen. |