| HOME | Mijn Ervaringen: Broeder X | |||
|
Ik wil graag een ervaring vertellen die mij erg heeft aangegrepen. Het gaat over het gedrag van enkele ouderlingen en hoe die met hun 'schapen' omgaan. Hoe zij met hun gedrag anderen intimideren, alleen om hun eigen handelwijze goed te praten. Natuurlijk zijn er ook hele fijne ouderlingen onder Jehovah's Getuigen, dat wil ik wel benadrukken. "Toen mijn moeder in 1983 stierf was ik in de gelegenheid, om te verhuizen. De laatste paar jaar waren niet gemakkelijk voor mij geweest. Mijn beide zoons waren inmiddels uitgesloten. Ik was er zeer verdrietig onder en kon niet meer goed functioneren in de gemeente. Met beide handen greep ik deze kans om in een ander gebied een nieuwe start te maken. Niemand kende mij hier, dus dat was mooi meegenomen. Zo probeerde ik het een en ander te verwerken en inmiddels had ik vriendschap opgebouwd met een paar zusters. Het wandelen met mijn twee honden in de omliggende parken deed mij goed en langzaam knapte ik weer wat op en begon aan het 'alleenzijn' te wennen. Een paar zusters waren echte vriendinnen geworden. Twee jaar waren voorbij gegaan en ik had mijn draai in deze gemeente gevonden. Toen gebeurde er iets: In onze gemeente waren vier ouderlingen waarvan één pionierde. Op een dag ging ik met de fiets en mijn twee honden voor de verandering eens naar een ander park.. Voor mij reed op een gegeven moment die ouderling/pionier met een zuster. Ook zij reden het park in en aangezien ik met twee honden niet zo snel kon rijden haalde ik ze niet in. Iedere keer moesten zij voor een stoplicht wachten, zodat ik ze toch een beetje kon inhalen. De ouderling was getrouwd en deze zuster was niet zijn vrouw. Op een gegeven moment stapten zij af en liepen een smal laantje in. Ook ik stapte af om mijn honden los te laten en keek ze stom verbaasd na. Ze stonden uitgebreid te vrijen en te zoenen en ik bleef maar naar ze kijken. Mijn eerste gedachte was: "Dat kan niet, je ziet het niet goed". "Dat is X. niet", maar het was hem wel. Mijn hele wandeling was naar de maan ik liep terug naar mijn fiets en dacht: "Wat moet ik hier nu weer mee". Even later kwamen zij het laantje weer uit. Hij zag me staan sprong op zijn fiets en reed hard weg. Nu moet ik even vertellen dat ik wel wat geroddel in de gemeente had vernomen, maar daar ging ik niet op in. ik ben meteen naar huis gegaan en een zuster opgebeld om te vragen wat ik moest doen. Vertelde haar wat ik gezien had zonder namen te noemen. Haar eerste reactie was: "Broeder X. zeker he?" Haar man zei mij: "Wij gaan morgenavond met z'n drieën naar de andere ouderlingen om dat te vertellen, want nu wordt het te gek. Zo velen hebben hen nu samen gezien, hij komt zelfs alleen bij haar thuis. Wat jij gezien hebt moet de druppel zijn". Dat hebben we dus gedaan. Dat was een vervelende ervaring, want ik moest precies vertellen wat ik gezien had, maar merkte meteen al ze mij niet geloofden, tenminste; dat voelde ik op dat moment zo aan. De hele zaak is toen uit de hand gelopen. Op een of andere manier werd deze "ouderling" beschermd en ik werd erg geïntimideerd door de opziener. Er waren ongeveer acht personen die wel eens wat zagen en dat ook doorgegeven hadden aan de ouderlingen. Er was zelfs naar Bethel geschreven over deze incidenten. Daar wist ik destijds echter niets vanaf. Dit alles heeft maanden geduurd en de kringopziener moest er aan te pas komen. Er werden mij weer nare vragen gesteld en het kwam erop neer dat ik de boel in de maling had genomen en dat hij daar dus niet had staan zoenen. Zelf de kringdienaar hield de hand boven het hoofd van X. Die zeven anderen broeders en zusters werden ook niet leuk behandeld, want een van hen had X. bij haar naar binnen zien gaan om elf uur 's avonds. Anderen hadden hem in de stad gearmd met haar zien lopen, weer anderen hadden hun samen op het strand gezien. Alles werd van tafel geveegd, alleen om mij konden zij niet heen. Hoewel ik alleen was toen ik dit zag, bevestigde ik wel de getuigenissen van anderen. De kringdienaar had tegen broeder W. gezegd: "Geef mij een minuut met die zuster en ze is nergens meer", nu die ene minuut is er niet gekomen, want ik werd depressief door de hele zaak en ging niet meer naar de zaal. Er zijn geen maatregelen tegen deze X. genomen.! Integendeel: Hij werd door het genootschap naar Bethel geroepen om daar te werken. Daar zit hij nu nog steeds. Maar wat was er nu in werkelijkheid aan de hand? Waarom werd deze X. de hand boven het hoofd gehouden? De opziener hield het zelf al twee jaar met een gescheiden vrouw. Een paar maanden later is dat uitgekomen en is hij meteen uitgesloten. Om zich zelf en X. te beschermen moesten wij het ontgelden. Op een dag kwam een broeder mij de hele zaak uitleggen.. Een hele toestand in de gemeente. Velen waren geschokt dat dit allemaal zo kon gebeuren. Een poosje ben ik niet meer naar de vergaderingen geweest, zo ziek was ik van deze hele toestand.. De meeste broeders en zusters bleven mij echter bezoeken en mijn geloof in God, Jezus en de bijbel hebben mij toch weer doen volharden.
|
